अलवार तुझी चाहुल ......

अलवार तुझी चाहुल , का धडधडते हे ऊर ..... तू येणार असलास की असच होतं. तुझ्या येण्याची चाहुल लागताच मन अगदी कातर होतं. तुला कसं कळतं रे मला तुझी आठवण येतीय हे ? मातीच्या मोहमयी सुगंधावरूनच कळत.. आता तू येणार. कदाचित माझ्या आजुबाजुला कुठेतरी तू बरसूनही गेला असशील. अजून मला चिंब भिजवलं नाहीयेस. पण उन्हाच्या या काहिलीमध्ये तुझ्या येण्याची चाहुलच खूप काही देऊन जाते. 
आज दुपारीच मळभ दाटून आलं होतं. जस मनात वादळी विचारांच.. कडवट भावनांच.. नकारात्मक आठवणींच येतं अगदी तसच. पण हे मळभ आलं की मनातून कुठेतरी साद येते, आता तू येणार. जेव्हा जेव्हा विचारांच हे मळभ येतं तेव्हा तेव्हा तू हमखास येतोसच. कारण तुझ्या माझ्या नात्याला वेळेचं गणित नाही. हे नातं आहे भावनेचं. मला त्रास होतोय, मनात काहुर उठलय हे तुला कसं कळतं? पण दर वेळी मनातलं हा त्रास तुझ्या येण्यानी मावळतो. पुन्हा एकदा जगण्याची इच्छा निर्माण होते, नुसत्या तुझ्या चाहुलीनी. आज आकाशात ढगांचा गडगडाट ऐकला आणि म्हणलं, 'आला माझा जीवलग'. अगदी आजच नाही आलास तरी तुझ्या येण्याची चाहुल आली. तू येणार असलास की त्याच्या आधी किंवा नंतर शुभ घडणार असल्याची चाहुल लागते. माझ्यासाठी तर तू खुप लकी आहेस. 
थंडगार वा-याची झुळूक अंगावर घेताना, शरीराबरोबरच मनालाही थंडावा मिळतो. जगरहाटीच्या काहिलीनी तापलेलं मन तुझ्या अस्तित्वामुळे शांत होतं. ही किमया फक्त तूच करू शकतोस. पाठीमागचं अमंगल मनातून काढून टाकतोस आणि वर्तमानात जगायला शिकवतोस. 

ओलेत्याने दरवळले, अस्वस्थ फुलांचे घोस
ओलांडून आला गंध, नि:स्तब्ध मनाची वेस

या ओळी गुणगुणायच्या आहेत. येतोयस ना ?.......