स्त्रीचा सन्मान....

स्त्रीचा सन्मान कसा करावा ? माझ्या मनातल्या या प्रश्नाचं उत्तर मला नुकतच मिळालं. आर्मी मध्ये काम करणा-या एका तरूणानी सांगितलं ,'' स्त्री कोणत्याही नात्यात असो मग ती पत्नी, प्रेयसी, मैत्रीण, बहीण, आई, काकू, मामी, आजी, मावशी, मुलगी अगदी कोणीही . तिला आपल्यासोबत असताना Queen असल्याचा Feel आला पाहिजे.'' अगदी थोडक्यात पण किती मार्मिक उत्तर आहे हे. स्त्रीनी ज्याप्रमाणे सगळी नाती निभावणं गरजेचं आहे, तितकाचं महत्त्वाचा आहे तिचा सन्मान... मग नातं कोणतही असो. तिच्या विचारांचा केलेला आदर पुरूषांच्या कृतीतून दिसणं आवश्यक आहे. 
काळ कितीही बदलला तरी, निदान माझ्या पिढीतल्या स्त्रियांना तरी मनासारखं वागून Queen असल्याचा Feel घेता येत नाही. कारण आम्ही धड ना आधुनिक , ना परंपरावादी. कित्येकदा अगदी साध्या साध्या गोष्टी करतानाही  विचार करावा लागतो. अगदी ताजं उदाहरण, मुंबई - पुणे एक्सप्रेसमध्ये दारात मस्तपैकी बसावं असं वाटलं तर माझ्या चिरंजीवांनी लगेच टोकलं, ''आई, असं काय बसतेस ? त्यापेक्षा उभी रहा.'' (मनात म्हणलं, मामाचा भाच्चा आणि नव-याचा मुलगा बोलला.) त्याच्या जागी तो योग्यही असेल, पण पुन्हा प्रश्न येतो तो Feel घेण्याचा. गोष्ट अगदी साधी असते, पण मनासारखं वागणं जमत नाही. माझ्या आईच्या पिढीतल्या बायका तर या Feel चा विचारही करत नसाव्यात. समर्पित होणं ही त्या पिढीची खासियत. त्यात काय झालं वडिलांच, नव-याचं, मुलाचं ऐकलं म्हणून. आपल्या भल्यासाठीच असतं ना सगळं? हे तिच्या पिढीकडून मिळालेले संस्कार. त्यांच्याही भल्याचं आम्ही मुलींनी काही सांगितलं तर ऐकलं जातच अस नाही. पण हे सगळं बोलायचा प्रश्नच नाही. कारण हा feel असं जे मी म्हणतीय ना, त्याचं गांभीर्यच त्या पिढीला कळलेलं नाही. आणि ते समजावून सांगणं आमच्या पिढीला कळलेलं नाही. नंतर कटकट नको त्यापेक्षा तो, ते काय म्हणतात तसं करूया असं म्हणण्यातच शहाणपणा वाटू लागतो. पण या भावनांचा स्फोट नको तिथे होतो आणि मग अरे ही अशी विचित्र काय बोलतेय ? असंही समोरच्याला वाटू शकतं. मनात चाललेल्या या विचारांसरशी एक गोष्ट जाणवली, आयुष्य खरच खूप साधं , सोप्प असतं. सन्मान दिला तर नक्की मिळतो. हा सन्मान देण्यासाठी मनात आधी प्रेमाची भावना असावी लागते. 
 पण परवा सहज या प्रश्नाचं उत्तरं मिळालं.  ''Queen असल्याचा Feel ''.. wow... ब्लॉग वाचणा-या माझ्या प्रिय मित्रांनो, भावांनो हा Feel देता आला की तुम्ही आपोआप king सारखं Feel करालं.. काय मगं Feeling लक्षात आली ना ?....

अलवार तुझी चाहुल ......

अलवार तुझी चाहुल , का धडधडते हे ऊर ..... तू येणार असलास की असच होतं. तुझ्या येण्याची चाहुल लागताच मन अगदी कातर होतं. तुला कसं कळतं रे मला तुझी आठवण येतीय हे ? मातीच्या मोहमयी सुगंधावरूनच कळत.. आता तू येणार. कदाचित माझ्या आजुबाजुला कुठेतरी तू बरसूनही गेला असशील. अजून मला चिंब भिजवलं नाहीयेस. पण उन्हाच्या या काहिलीमध्ये तुझ्या येण्याची चाहुलच खूप काही देऊन जाते. 
आज दुपारीच मळभ दाटून आलं होतं. जस मनात वादळी विचारांच.. कडवट भावनांच.. नकारात्मक आठवणींच येतं अगदी तसच. पण हे मळभ आलं की मनातून कुठेतरी साद येते, आता तू येणार. जेव्हा जेव्हा विचारांच हे मळभ येतं तेव्हा तेव्हा तू हमखास येतोसच. कारण तुझ्या माझ्या नात्याला वेळेचं गणित नाही. हे नातं आहे भावनेचं. मला त्रास होतोय, मनात काहुर उठलय हे तुला कसं कळतं? पण दर वेळी मनातलं हा त्रास तुझ्या येण्यानी मावळतो. पुन्हा एकदा जगण्याची इच्छा निर्माण होते, नुसत्या तुझ्या चाहुलीनी. आज आकाशात ढगांचा गडगडाट ऐकला आणि म्हणलं, 'आला माझा जीवलग'. अगदी आजच नाही आलास तरी तुझ्या येण्याची चाहुल आली. तू येणार असलास की त्याच्या आधी किंवा नंतर शुभ घडणार असल्याची चाहुल लागते. माझ्यासाठी तर तू खुप लकी आहेस. 
थंडगार वा-याची झुळूक अंगावर घेताना, शरीराबरोबरच मनालाही थंडावा मिळतो. जगरहाटीच्या काहिलीनी तापलेलं मन तुझ्या अस्तित्वामुळे शांत होतं. ही किमया फक्त तूच करू शकतोस. पाठीमागचं अमंगल मनातून काढून टाकतोस आणि वर्तमानात जगायला शिकवतोस. 

ओलेत्याने दरवळले, अस्वस्थ फुलांचे घोस
ओलांडून आला गंध, नि:स्तब्ध मनाची वेस

या ओळी गुणगुणायच्या आहेत. येतोयस ना ?.......